Het woord ‘aannemen’ triggert mij, want het betekent zowel een aanname maken in de zin van iets veronderstellen, denken dat iets zus en zo is, zonder te weten of dat daadwerkelijk het geval is.

Maar ook om letterlijk iets aan te nemen wat je aangereikt wordt. Aanvaarden wat er op dat moment is. Over het laatste gaat deze blog.

 

Met toenemende leeftijd zie ik me steeds vaker geconfronteerd met het moeten aannemen/aanvaarden van dingen zoals ze zijn, bijvoorbeeld: ouder worden, een stijver lichaam, minder snel kunnen denken, dikker worden, de 50 gepasseerd te zijn, mijn hond die ook ouder en slomer wordt …

Normaal gesproken probeer ik dat steeds te verdoezelen door het gewoonweg te ontkennen of te negeren en door te gaan zoals ik gewend ben. Geïrriteerd raken en dit afreageren hoort daar ook bij. Dit maakt me duidelijk dat ik niet wil wat er is. Ik wil het anders, net als toen…

 

 

 

Het besef dat dit niet gaat komt pas later. En daarmee ook de acceptatie en daarna de aanvaarding. Het toestaan dat het mag zijn zoals het is.

 

Juist in wilde, stormachtige tijden voelen we ons veel sneller en gemakkelijker getriggerd en ieder van ons heeft zijn/haar  eigen individuele thema’s.

 

De grote vraag om jezelf te stellen is: Hoe aanvaard jij dingen? Doe je dat überhaupt?

 

Het gaat erom hoe je met dingen die gebeuren of de situatie zoals die NU is omgaat.

 

Een voorbeeld uit mijn eigen leven:

Ik maak afspraken met mensen en die worden plotsklaps en op het laatste moment afgezegd.

Steeds weer voel ik me uitgedaagd om te kiezen: wil ik reageren met woede en frustratie? Of kan dat anders? Ik merk bij mezelf, dat ik in eerste instantie weerstand en irritatie voel en die soms ook uit (thuis of in de auto: hardop mopperen, schelden, vloeken). Met het gevolg dat ik me daarna nóg opgefokter voel. Zodoende heb ik extra gedoe om weer bij mijn positieven te komen… en juist dat gedoe wil ik niet. Ik verlies alleen maar (tijd, energie, zelfbeheersing, zelfvertrouwen…) En dan? Dan voel ik me schuldig en trek me terug. De situatie zelf, het feit dat alle afspraken afgezegd zijn is hetzelfde gebleven en ook het feit dat ik er niets aan kan doen.

 

Moet je dan alles klakkeloos aannemen?

 

Nee. Zeker niet. In situaties blijven ook als het tegen je borst stuit of zwijgend toekijken wat er gebeurt helpt zeker niet om het beter te maken en om je beter te voelen.

Het gaat om verantwoordelijkheid nemen: voor jezelf, mensen om je heen, je leven en zelfs voor de wereld.

 

In ieders leven komen thema’s op die ons confronteren. Het maakt niet uit wat het is.

 

Een actueel thema in mijn eigen leven is de overgang. Met opvliegers op de meest ongepaste momenten, de controle kwijt zijn over mijn gewicht, gewrichtsproblemen, laat staan de stemmingswisselingen en vermoeidheid.

 

Elke confrontatie houdt een vraag bereid en daarmee een keuze:

• Wat mag ik aannemen in mijn leven?

• Wat kan ik niet veranderen op dit moment?

• Wat zou ik moeten accepteren zodat ik terug in mijn kracht kom?

 

Daar begint het aannemen mee. Alleen maar accepteren wat er is. Toestaan dat dít nu eenmaal de realiteit is. Het is er tóch al. Zeggen ‘nee, dat zou zo niet moeten/mogen zijn’ helpt niet. Het IS er al. Het IS nu, op dit moment nu eenmaal zo. Ook als het vervelend en zelfs klote voelt – het is wat het is.

 

Natuurlijk vind ik het niet fijn om tijdens mijn werk als tolk rood aan te lopen en te voelen dat het zweet uit alle poriën loopt.  Maar het IS op dit moment zo en niet anders. Ik kan er niets aan doen. Het voelt verschrikkelijk, maar dat is wat er is. Ik kan op dit moment niet boos worden, ik moet doorgaan met tolken. Inmiddels helpt het om er een korte grappige opmerking te maken en dan weer met meer gemak door te gaan.

 

Het geheim is: op een dergelijk moment meegaan met de realiteit i.p.v. ertegen te vechten.

 

Dan blijf je in de flow, dan kan het blijven stromen. Als je er niet tegen vecht hoef je niet te lijden.

 

Vechten i.p.v. aan te nemen wat is, is alleen maar een gevecht met jezelf. Met niemand anders.

 

Ja, het is tijdelijk vervelend, onprettig en misschien zelfs pijnlijk. Maar alleen zo is heling mogelijk. Als iets heelt begint het weer te stromen. Pas met het aannemen van wat is, is verandering mogelijk.

 

Een einde maken met het gevecht begint met jezelf afvragen:

• Waar sta ik?

• Waar wil ik heen?

 

In het leven heb je gegarandeerd mensen, situaties en gebeurtenissen die je liever niet hebt.

Mensen, meningen en situaties aan te nemen zoals ze – op dat moment – zijn is wijsheid. Dit bespaart je negatieve gevoelens en energie die je beter kunt gebruiken om dit op te lossen.

 

Het tegenovergestelde gebeurt als je wegkijkt, doet alsof het er niet is of ertegen gaat vechten. Vechten tegen iets wat je niet kunt veranderen kost tijd en is energieverspilling. Energie, die je nodig hebt op een andere plek, namelijk die plek waar je je beter voelt.

 

Dan is het belangrijk om je eigen verantwoordelijkheid te nemen.

Dus, begin de dingen te zien zoals ze werkelijk zijn. Begin te handelen vanuit vrede.

Hoe doe je dat?

 

• Voel je woede, twijfel, angst? Ga bij jezelf na:
  • Waar komen deze emoties vandaan?
    • Vaak is het een bekend thema dat je vanaf je jeugd bij je draagt en dat nog niet verwerkt is. Dat is helemaal oké. Als het nu weer opspeelt is dit een goed moment om er nog eens nauwkeurig naar te kijken.
•  Cultiveer een kalme, ontspannen kijk op de wereld:
  • Kijk eens wat je aan de persoon die je irriteert inspirerend vindt.
  • Wie ken jij die het lukt om met een soortgelijke situatie positief om te gaan?
    • Vraag diegene hoe hij/zij die situatie ziet. Grote kans dat je ontdekt dat die persoon er helemaal anders naar kijkt. En dat dit het voor die persoon veel makkelijker maakt.
•  Accepteer dat er fouten gebeuren: bij jezelf en bij anderen.
•  Sta jezelf toe dat je moeite hebt met aannemen en accepteren.
  • Je mág er moeite mee hebben. Je mág het ook vervelend vinden.
•  Verander van focus/perspectief:
  • We hebben de neiging om ons vast te bijten in een thema. We gaan erover praten…keer op keer opnieuw. We praten met mensen die het ook alleen maar dáárover hebben. Kortom: we komen dit thema overal tegen.
  • Dit kun je doorbreken door je focus op iets anders te richten. Zo kom je meer terug bij jezelf. Stel jezelf de vraag:
    • Wat wil ik zien?
    • Wat wil ik voelen?

 

Want: Alles wat je NIET aanneemt komt in je leven keer op keer terug.

 

Ik ben zeer benieuwd naar wat je hebt ontdekt over jezelf, over het huidige moment.

• Wat mag jij aannemen in je leven?

• Wat kan je niet veranderen op dit moment?

• Wat zou je moeten accepteren zodat je terug in jouw kracht komt?