Een pleidooi voor verbondenheid

Een woord vooraf: Er moet iets van mijn hart en dat doe ik met dit inspiratievonkje. Het is NIET mijn bedoeling om wie dan ook aan te vallen of te beledigen.

Het is alleen een pleidooi voor verbondenheid.

 

Net was ik buiten in de tuin bezig – onkruid verwijderen. Ik doe het wetende dat het onkruid tóch weer terugkomt. Zelfs als ik het met de wortel verwijder. Heb ik het geluk dat de ene soort zo goed als overwonnen is komt er wel een andere soort op…of het komt gewoon op een andere plek weer tevoorschijn. Keer op keer opnieuw. Er komt geen einde aan.

 

Terwijl ik zo bezig was kwam de gedachte in me op: Is dat niet precies wat er op dit moment in ons land, in de wereld gaande is?

 

Ongeacht welke stroming je aanhangt, of je gevaccineerd bent of niet, daar gaat het mij helemaal niet om. Het gaat om het hele plaatje vanaf een afstand gezien.

 

  • Zijn de steeds ingrijpendere maatregelen niet ook een poging om het onkruid (Covid-19) met wortel en al te verwijderen? En lukt dat?
  • Komt het niet ook steeds weer terug? In een andere vorm?
  • Heeft het onkruid verwijderen dan wel zin? Heeft de verdeling van mensen in groepen en uitsluiting wel zin?

 

Ik denk het niet. Net als onkruid steeds terugkomt, zo zal het ook met Covid-19 zijn. Dat hebben we de laatste 2 jaar ervaren. Het zal een gegeven blijven waarmee we moeten leren dealen.

 

  • Helpt het om onkruid per soort te scheiden om te voorkomen dat het weer opkomt? Nee.
  • Helpt een middel tegen de ene soort voor alle soorten onkruid? Niet in elk geval.
  • Is het gebruik van onkruidverdelgers een garantie dat het ook daadwerkelijk en voor alle tijd uitgeroeid is? Nee.
  • Is er alleen maar één manier van onkruidbestrijding effectief? Nee.

 

Nog nooit was er zó veel spanning en verdeling onder mensen voelbaar als op dit moment. Op zo veel verschillende niveaus van ons leven worden wij door elkaar geschud.

 

Uit deze gekke tijd komen wij collectief alleen maar uit als we het SAMEN doen. Vanuit verbondenheid!!!

 

Hoe zou het zijn om het eens vanuit dit perspectief te bekijken:

  • Nog nooit kregen we een zo grote oefeningsruimte voor tolerantie.

 

  • Nu, meer dan ooit, is het zó belangrijk om op onszelf – naar de stem van ons hart – te luisteren en te vertrouwen. Onze harten hebben al geslagen voordat we überhaupt volledig ontwikkeld en geboren werden. Wie of wat kunnen we daarom veel meer vertrouwen dan ons hart?

 

  • Onze harten kennen geen verdeling, alleen maar ruimte, vrijheid en verbondenheid.

 

  • Je hoeft niet alles aan te nemen wat er van buitenaf (via het nieuws, de radio, Social media of hoe dan ook) bij je afgeleverd wordt. Je kunt het ook laten staan, daar waar het is. En het oké vinden dat dit een mening is. Ook dat jij misschien een hele andere mening hebt.

 

  • Veel mensen, krantenartikelen, berichten etc. willen je vertellen wat je moet doen, hoe je je moet voelen…è Luister naar en vertrouw op jezelf à jouw eigen kracht en wijsheid die ontstaat vanuit verbondenheid en tolerantie.

 

Wat kun je in deze tijd doen om in je kracht te blijven?

  • Het enige wat je doen kunt is in liefde en met humor kijken wat jij zelf kunt doen om verbondenheid te voelen. Het beging om bij jezelf, In je hart te blijven.

 

  • Herinner je dat je de keuze hebt. Je kunt ervoor kiezen om je breder te informeren en deze informatie met elkaar vergelijken.

 

  • Je bent een voelend wezen. Je gevoel laat je weten welke beslissing voor jou de juiste is. Luister ernaar.

 

  • Er is niet maar ÉÉN waarheid. Wij zijn allemaal uniek en verschillend en hebben daarom verschillende meningen. Laten we elkaar daarin vrij en respecteren we elkaar.

 

  • Elke keer als er meningen van buiten om je heen dwarrelen die angst oproepen, vertrouw erop: je hart kent deze verdeling niet.

 

  • Ga van je hoofd terug naar je hart – elke dag. Ook als het zich aanvoelt alsof deze weg oneindig lang en zwaar is. Dit is de enige weg die naar jezelf leidt.

 

Als je zonder reden kunt haten kun je ook zonder reden liefhebben.

We wonen allemaal op deze aarde.

We zijn allemaal mensen.

We hebben armen, benen, een hoofd, een romp….

En we hebben alleemaal een hart.

We willen allemaal gezondheid, vrede, vrijheid, een mooi een gelukkig leven.

 

Laten we hierop focussen en ons met elkaar verbonden voelen.

Wij, de wereld, hebben mensen zoals jou nodig. Mensen die vanuit hun hart communiceren.

Meer dan ooit.

 

Laat ons stralen… zo fel als we maar kunnen….

 

Een uitdaging:

 

  1. Ga eens na:

Wie daarbuiten heeft op dit moment jouw verbondenheid nodig?

Van wie heb je je verwijderd en voel je je alsnog verbonden mee? Neem contact op…

2. Wat gebeurt er met je als je contact maakt met je jezelf? Met je hart?

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ademloos voor geluk - kom in je kracht!