Deze week is het de dag van de Rechten van het Kind. De ‘stichting vergeten kind’ roept in Nederland veelvuldig om aandacht voor kinderen die verwaarloosd worden en niet ‘kind’ kunnen zijn. Kinderen die door de Stichting opgevangen worden.
Als ik dit hoor slaan mijn emoties op hol.
Boosheid, omdat mensen zo met hun kinderen omgaan, dat zij nergens bij horen en als ‘vergeten’ geclassificeerd worden.
Onrechtvaardigheid, want hoeveel vrouwen wensen moeder te worden en lukt het niet?
Verdriet door het besef dat we allemaal kinderen zijn geweest en hoe wij nu als volwassenen zo gemeen en hard tegen onszelf zijn.
Ook wij zijn vergeten kinderen!
We zijn vergeten dat ook wij kind waren en dat dit kind nog steeds in ons leeft en liefde en geborgenheid nodig heeft. Soms kan het dagelijkse leven pijnlijk zijn.
Wat voel je het meest? Pijn? Verdriet? Frustratie? Woede? Onverschilligheid? Jaloezie? Wat het ook is, ga eens na wat er werkelijk achter zit. Welk gevoel gaat daaronder schuil?
Heel vaak is het een gevoel niet te voldoen aan de hoge eisen van het leven en de maatschappij, niet goed genoeg te zijn en om daardoor afgewezen te worden – om gefaald te hebben.
Maar waarom zou je je zo slecht over jezelf voelen?
Je hebt die straf die je jezelf geeft echt niet verdient. Het is ook niet nodig. Dat gevoel zit namelijk in JOU en niet in iemand anders.
Wat gun je een kind? Liefde, veiligheid, aandacht, liefdevolle aanraking, geborgenheid, een warm nest, in een veilige omgeving leren en groeien …
Waarom gun je dit jezelf niet?
Ergens op onze levensweg zijn we de gave om onszelf te gunnen wat we anderen graag geven kwijtgeraakt. Toch is het nu de tijd om ons dat weer te herinneren en onszelf een cadeau te geven.
Vandaag en elke dag.
Leer weer om spontaan te zijn. Durf weer eens gek te doen. Sta je toe om te genieten. Er is zo veel in ons dagelijks leven dat waard is om opgemerkt te worden en ervan te genieten.
Herinner je hoe je als kind was:
Blij en onbevangen.
Aan het spelen en ontdekken.
Je stelde vragen als je iets wilde weten.
Je durfde boosheid te laten zien als we boos was.
Je lachte voluit als we blij en gelukkig was.
Je was toen goed zo als je was. En je bent nu goed zo als je bent.
Wie bepaald wat hoort en wat niet, heeft niets te maken met de normen en regels die andere mensen voor ons hebben opgesteld. Het enige wat telt is wat voor jou belangrijk, waardevol en acceptabel is. Niets anders.
De geschiedenis heeft al zo vaak laten zien hoe bepaalde mensen probeerden om iedereen hetzelfde te maken, hetzelfde te denken en te laten doen. Het is niet gelukt. Gelukkig maar! Hoe triest en saai zou de wereld zijn als we alleemaal hetzelfde waren!
Vergeet al die regels en normen die anderen hebben opgesteld.
Veel belangrijker is dat jij niet vergeet dat er in jou ook een kind zit.
Haal het uit zijn eenzaamheid en laat het weer opbloeien.
Het is nooit te laat om gelukkig te zijn!
