Wat eenzaamheid werkelijk is

Als je de boven genoemde denkwijze aanhangt kun je eenzaamheid zien als een ziekte, een onoplosbaar probleem. Maar dat is niet zo.

In feite is eenzaamheid een gevoel. Het is een signaal van je lichaam en je hersenen dat er iets niet klopt. Het is een signaal dat je iets moet doen, bijvoorbeeld: als honger hebt geeft dat aan dat je voedsel nodig hebt, dus ga je eten. Als je dorst hebt heeft je lichaam vocht nodig en ga je drinken. Heeft je lichaam rust nodig wordt je moe en ga je slapen.

Net zo geeft eenzaamheid aan dat je niet op een gezonde manier verbonden bent met andere mensen en daardoor niet met de wereld om je heen.

Misschien heb je al eens ervaren dat je veel mensen om je heen hebt en je je toch afgescheiden en alleen voelt. Aan de andere kant kun je ook alleen zijn en je daar zielsgelukkig bij voelen. In de eerste situatie zijn het dan niet de juiste mensen of je mist iets in de verbinding die je met deze mensen hebt. In het tweede geval ben je verbonden met jezelf en de wereld op een manier die in jouw behoeften voorziet.

Iedereen kent dit gevoel, ook jij en ik. Op zich is het dus heel normaal om zich af en toe eenzaam te voelen. Dat is helemaal niet erg. Het is niets meer en niets minder dan een signaal dat onze verbinding met anderen niet goed is.

Toch niet iedereen kan er (goed) mee omgaan. Sommigen blijven in dit gevoel hangen totdat ze het ervaren als probleem. Dan bestaat de kans dat het een vast patroon wordt met ver strekkende gevolgen.

 

Lees hier meer over:

 

Ademloos voor geluk - kom in je kracht!