Onlangs was ik weer een weekend bij mijn familie in Duitsland. Net als altijd is het voor mij belangrijk om mijn broer Peter de gelegenheid te geven om echt gehoord en gezien te worden.
Waarom dat zo belangrijk voor mij is?
Peter is sinds zijn geboorte heel zwaar spastisch. Lichamelijk kan hij zo goed als niets zelf doen en is continu afhankelijk van de hulp van anderen. Maar geestelijk en met zijn gevoel voor eigen behoeftes en wensen is er niets mis mee. Hoewel hij (voor de meeste mensen die hem niet kennen) onverstaanbaar praat, kan hij heel goed aangeven wat hij zelf wil en prettig vindt en wat niet.
Hij wordt wel gezien, maar niet altijd gehoord. Ik bedoel, er wordt niet altijd naar hem geluisterd naar wat hij eigenlijk zelf wil. Al snel worden beslissingen voor hem genomen zonder hem te vragen wat hij ervan vindt. Dat alles gebeurt uiteraard met de beste bedoelingen met het oogmerk op wat goed voor hem is. Niet zelden zit er ook een vleugje van luiheid aan, waar ook ik mij soms schuldig aan maak.
Kan jij er ook zo aan ergeren als anderen denken te weten wat het beste voor jou is zonder aan jou te vragen wat jij zelf eigenlijk wilt?
Wat doe jij dan?
- word je boos en dwing je het af dat er naar jou geluisterd wordt?
- Trek je je terug en zeg je liever niks omdat je het gevoel hebt dat het toch geen zin heeft?
- Ga je buiten hoorafstand van de ander mopperen zodat je niet te verstaan bent en anderen niet boos op je zullen worden?
Van de laatste 2 kan ik er ook wel wat van, hoor.
Peter wordt dan boos en laat dat luidkeels en met zijn houding weten. In de meeste gevallen wordt dan geprobeerd om hem alsnog van de genomen beslissing te overtuigen of zijn uiting wordt belachelijk gemaakt. Lost het iets op? Nee. En ik kan daar erg slecht tegen en doe mijn best om het juist anders te doen.
In het geval van Peter is het zo simpel om hem gehoord te laten worden; een klein voorbeeld:
- even de tijd nemen
- echt contact met hem maken
- hem vragen wat hij vandaag aan wil trekken
- zelf zijn kleding laten kiezen
Normaal gebeurd dat niet, dat wordt voor hem gedaan. Vaak weet hij niet eens wat er in zijn kast zit. Het effect ervan is prachtig: Je ziet de blijheid in zijn gezicht. De hele aankleed-procedure gaat op een rustige manier en er is geen discussie. Peter weet dat hij er goed uitziet en zit lekker in zijn vel. En hij heeft het gevoel om wel degelijk iets zelf te kunnen. En daar gaat het om.
Maar ook op mij heeft het effect, want ik wordt zelf ontzettend blij van zijn blijheid. Dan weet ik, dat het goed zit.
Het kan zo simpel zijn. Er is helemaal geen grote verandering nodig om jezelf of anderen het gevoel te geven om gehoord en gezien te worden. EEN klein stapje maar – dat is al genoeg. Daarna komt de volgende.
Wat ook heel belangrijk is: Naar jezelf luisteren!
- Wat heb jij vandaag nodig?
- Naar jezelf luisteren – hoe doe JIJ dat? Waar luister jij dan naar?
- Hoe voelt het voor jou als je dat doet? Wat levert het je op?
Want daar begint het mee. Als jij niet eerst naar jezelf luistert – waarom zou een ander dat dan wel doen?
Ik ben heel benieuwd naar wat je hebt ontdekt. Schrijf jouw verhaaltje of vragen hieronder in de tekstbox, zodat we elkaar kunnen inspireren en ervaringen delen.