Buiten schijnt de zon, de wereld ziet er vriendelijk uit… maar enkele weken geleden was het wel even anders. Toen was ik bij stralende zonneschijn aan het werk en op mijn terugweg in de auto werd ik verrast door een immense hoosbui. Zeg maar gerust een noodweer.
Tijdens het rijden werd de hemel ineens donkerder en donkerder tot het een egale donkergrijze muur was. En dan begon het… eerst een paar druppels, dan harde wind die mijn auto heen en weer liet schommelen en ineens een stortbui van jewelste zodat ik de weg voor mij niet meer kon zien. Mijn ruitenwissers konden de kracht van het neerstortende water niet aan. Een beangstigend gevoel bekroop mij: Kom ik wel veilig thuis?
En ik besefte: Ik heb het zelf in de hand. Dus, ging ik langzamer rijden, ging niet meer inhalen, zette de radio uit om mij beter te kunnen concentreren en je hoorde hem tóch niet meer. Desnoods had ik ook aan de kant van de weg kunnen gaan staan, maar het leek me veiliger om door te rijden. Als je toch al niks ziet, wie ziet me dan wel aan de kant van de weg staan???
Ineens zag ik overeenkomsten met de cursus die ik de dag daarvoor had gevolgd over waarden, normen en overtuigingen.
Een hoosbui is net als negatieve overtuigingen!
Het begint allemaal heel onschuldig. De lucht is blauw, er is niks aan de hand. Het leven verloopt soepel en alles is prima. Ineens gebeurt er iets: In de supermarkt dringt iemand voor, je krijgt een onprettig bericht of iemand giet koffie over je heen. Dit is als een regenwolk aan de blauwe hemel. Je gevoel daarbij veroorzaakt nog meer wolken… geïrriteerd, boos, verdrietig etc. De daarbij opkomende gedachten gaan de negatieve kant op. Daar volgt gedrag op dat je ongenoegen of frustratie uit. Angst ontstaat.
Zo worden de gedachten steeds donkerder, het regent meer en harder. Het hoost en onweert. Totdat het tot een overstroming komt. Je kunt ‘ontploffen’ in woede of tranen uitbarsten. Als je in een dergelijke negatieve spiraal zit voel je je uiteindelijk overweldigd. Je wereld is ineens heel klein, je ziet steeds minder en raakt verstrikt en gevangen. Alles wat je ziet is hetgeen er net voor je is, meer niet. De rest is gehuld in donkerheid.
Net als in een hoosbui…
Hoe kom je er weer uit?
Het lijkt heel simpel: maak een keuze. Een keuze waar jij je veilig bij voelt.
Want dáár gaat het om: achter de angst zit de behoefte aan VEILIGHEID.
Als je verrast wordt door een noodweer kun je ervoor kiezen om langzamer te rijden, maar door te blijven rijden (wat ik heb gedaan). Je kunt er ook voor kiezen om aan de kant van de weg te gaan staan en te wachten tot het over is. Als je thuis aankomt en het hoost nog kun je weer kiezen: blijf je in de auto zitten tot het voorbij is of loop je door de regen naar je voordeur? Heb je een paraplu en pak je die?
Alles is maar tijdelijk. Het gaat altijd weer voorbij.
Wat je ook doet, het gaat uiteindelijk altijd weer voorbij: de hoosbui net als de bui van negatieve overtuigingen en emoties.
Hier nog eens de overeenkomsten naast elkaar:
| NOODWEER/ HOOSBUI | NEGATIEVE OVERTUIGINGEN-STORM |
| Behoefte: veiligheid | Behoefte: veiligheid |
| Keuzemogelijkheden:
– Aan de kant staan wachten tot het voorbij is – Langzamer rijden, maar in beweging blijven – Met normale snelheid doorrijden, door de regen lopen = sneller thuis = in veiligheid |
Keuzemogelijkheden:
– Niets doen, wachten tot het voorbij is – Je emoties op dat moment met hele kleine babystappen benaderen en kijken wat er achter zit = beweging – Er doorheen gaan en alles voelen wat daarbij opkomt, alle gedachten er laten zijn = sneller terug in veiligheid komen |
De beste keuze die je kunt maken is: erdoorheen gaan.
- Ja, je wordt nat. Nee, het is niet fijn.
- Ja, de regen is koud. Nee, hebt het niet in de hand wanneer en hoeveel er neerkomt.
- Ja, het kan pijn doen. Ja, je kunt boos, verdrietig, bang, geraakt worden…
Maar ook dat is maar tijdelijk en gaat weer voorbij… net als donkere wolken aan de hemel.
Voor een hevige regenbui heb je hulpmiddelen, zoals een paraplu, regenkleding, laarzen en de mindset: het is maar even. Het gaat weer voorbij.
Er zijn ook hulpmiddelen om door een storm van negatieve overtuigingen en gevoelens te gaan. Ik licht hier een tipje van de sluier op. In mijn online cursus: De R.E.I.S. naar je authentieke IK’ ga ik hier veel dieper op in.
Voor nu de volgende tips hoe je er op een goede manier door een mentaal en emotioneel noodweer komt:
-
Word je bewust: Wat denk ik?
-
Is dat waar?
-
Kan ik 100% zeker weten dat dit waar is?
-
-
Hoe kom ik bij deze gedachte?
-
Wat heb ik al eerder meegemaakt dat hierop lijkt?
-
Wanneer was dat?
-
Met wie?
-
-
Wat kan het nog meer betekenen?
Een voorbeeld van mezelf:
De situatie: Mijn schoonmoeder is afstandelijk tegenover mij.
- Wat denk ik?
- Ze moet mij niet. Ik pas niet in het plaatje. Ik ben niet goed genoeg voor haar zoon.
- Is dat waar? Weet ik niet, ik denk het.
- Kan ik 100% zeker weten dat dit waar is? Nee.
- Hoe kom ik bij deze gedachte?
Tijdens mijn beroepsopleiding reageerde een docent meteen afwijzend nadat hij mijn naam had gehoord en kleineerde me vervolgens de hele 2 jaar met een slechter rapport dan ik daadwerkelijk was. Dat was 23 jaar geleden, 1988/89.
- Wat kan het nog meer betekenen?
- Ze is onzeker tegenover mij en weet niet hoe ze met mij om moet gaan.
- Ze wil mij niet lastigvallen (zei ze zelf een keer)
- Ze heeft zelf een druk leven en haar hoofd zit vol.
Zie je dat het in 9 van de 10 gevallen helemaal niets met jou te maken heeft? Net als een hoosbui ook niets met jou te maken heeft. Het gebeurt gewoon en gaat ook weer voorbij.
Dát is LEVEN.
Geen reden om erdoor overweldigd te raken en je erdoor gevangen te laten nemen. Jij en ik… we hebben allemaal de deur naar ons gevangenis zelf in de hand. De vraag is alleen: Doen we hem dicht of open?