Iedereen van ons wil aandacht. De een vraagt er op een overduidelijke manier om, de ander houdt zich stil en laat daden voor zich spreken waardoor er aandacht aan geschonken wordt.
Wij hebben een diepe behoefte aan aandacht ook al zeggen we dat niet openlijk. Niet weinig relaties sneuvelen doordat een partner vindt dat hij of zij te weinig aandacht krijgt. Wij kunnen niet zonder aandacht leven, daar zijn we niet voor gemaakt. Iedereen wil geaccepteerd worden en daar doen we veel voor, want als we ons geaccepteerd voelen en we aandacht krijgen dan hebben we het gevoel dat we met anderen verbonden zijn, dat we erbij horen, dat we ertoe doen.
Krijgen we geen aandacht voelen we ons al snel waardeloos en buitengesloten. Dit is een verschrikkelijk gevoel. Eenzaamheid kan daar het gevolg van zijn met als effect dat je op den duur zelf helemaal geen aandacht meer voor anderen hebt en deze alleen nog maar op jezelf richt. Het vervelende aan eenzaamheid is dat je brein is veranderd in een eenzaam brein dat alleen nog maar aandacht heeft voor negatieve dingen om je heen. Je brein wil je uitsluitend nog beschermen tegen pijn en afwijzing door anderen en zodoende is het continu in een staat van alertheid en waarschuwt je voor alles wat ook maar in de verste verte schadelijk voor je zou kunnen zijn. Deze gerichte aandacht op het voorkomen van mogelijke problemen is ongezond en kan je ziek maken.
Gerichte aandacht is goed, maar het is van levensbelang waar je jouw aandacht op richt. Het is een ongeschreven wet: wat je aandacht geeft dat groeit. Wat je vaak genoeg denkt dat wordt uiteindelijk werkelijkheid.
Als je met eenzame gevoelens te maken hebt is het goed om er eens bij stil te staan waar je jouw aandacht het meest op richt:
Vervelende dingen uit je verleden?
Mensen die je gekwetst hebben?
Zorgen over hoe je die dag door moet komen?
Mensen, die je een goed gevoel geven, waar je energie van krijgt, die je een hart onder de riem steken?
Mooie momenten, waar je dankbaar voor bent?
Om met eenzaamheid af te rekenen is het belangrijk om weer te leren je aandacht en je denken op dingen te richten die mooi zijn, de moeite waard en waar je een goed gevoel van krijgt.
Uit eigen ervaring weet ik dat dit juist ontzettend moeilijk is als je je eenzaam en alleen voelt, maar juist dat dien je weer te leren. Vaak is ons hoofd zo vol met duizenden gedachten over wat we nog allemaal moeten doen, hoe we dat voor mekaar moeten krijgen en maken we ons zorgen. Gedachten bij wat niet werkt, problemen of zorgen creëren meer van dit soort moeilijke en uitdagende situaties.
Als je eigen aandacht zo versnipperd is, hoe wil je dan nog aandacht voor een ander mens opbrengen?
Kijk eens naar de afbeelding hieronder.
Hoe ziet het in je hoofd eruit – net als bij die vrouw of bij die hond? Wat je om je heen ziet is het resultaat van waar je aandacht naar uit gaat.
Ben je niet gelukkig met je leven? Concentreer je dan op waar je naar verlangt i.p.v. wat je niet wilt.
Deze stap lijkt nu misschien erg groot, misschien weet je helemaal niet meer wat je wilt, toch kun je daar weer achter komen. Om dat op een succesvolle manier te doen is het belangrijk dat het op een veilige en prettige manier gebeurt en dat is een manier die bij jou past, want jij bent uniek.
Mocht je dit heel moeilijk vinden en wil je er hulp bij? Ik help je graag verder. Via een gratis 30 min Skypegesprek kunnen we hier aandacht aan besteden en kijken wat jouw eerste stap zou kunnen zijn.