Er zijn tijden in het leven waar niets lijkt te lukken, waar het leven zwaar en hard is, waar je vastloopt en niet voor- nog achteruit lijkt te komen. Je draait rondjes op steeds dezelfde plek. Het overheersende gevoel is alleen en niets waard te zijn, misschien voel je je zelfs eenzaam. Je voelt je uitgeput en wenst van harte dat het anders was. Toch je bent gefocust op de afkeer die je voelt tegen de situatie zo als die nu is. Je wilt dit niet, de frustratie is haast ondraaglijk. Je voelt wanhoop en ellende en raakt in de put…
Ken je zulke momenten?
Ik wel. Vooral als alles tegenzit en het dan buiten ook nog mistig is. Vanochtend stond ik op en toen ik naar buiten keek zag ik alleen maar dikke mist. Tijdens het ochtendrondje met de hond kon ik niet eens mijn eigen oprit zien. Ook onderweg met de auto was de weg nauwelijks zichtbaar. Het maakte dat ik mij onzeker voelde terwijl ik de weg toch precies ken. Ik begin dan te mijmeren...
Ineens zag ik overeenkomsten met het leven: dat is soms ook zo ondoorzichtig en wazig dat je totaal de oriëntatie kwijt bent. Je kunt niet overzien wat nu belangrijk is en wat niet, wat wens en wat realiteit is, wat je nu moet doen of misschien juist niet, hoe je een probleem op kunt lossen, of hoe je jouw dromen uit kunt laten komen. Soms lijkt alles wat je bezig houdt door de mist veel zwaarder te wegen. En soms lijkt het juist verdwenen achter de sluiers van de mist. Wat vind je fijner?
Je kunt er ook op een andere manier naar kijken.
In de mist is alles verborgen. Je ziet niets, maar toch is het er. Dat voel je. Dat weet je. Zelfs problemen lijken ineens heel ver weg, verstopt. Alles wordt zachter, de wereld is gehuld in stilte en een sluier die haar ineens kleiner maakt. Rustgevend. Toch?
Als je maar een klein stukje ziet maakt het het grote geheel ineens behapbaar. Je hoeft niet altijd ALLES te zien, ook niet de HELE weg die je hebt te gaan. En je hoeft ook niet heel je verleden te zien, het is toch voorbij. Daar kun je toch niets meer aan veranderen.
Je hoeft niet altijd te weten wat de bedoeling is… We willen het wel, zo zitten wij mensen nu eenmaal in elkaar. Maar het is absoluut niet nodig. We komen echt wel waar we moeten zijn … stap voor stap.
In het Nederlands bestaat er nog een ander woord voor mist ==> nevel.
Lees dat woord eens van achteren naar voren. Wat staat er dan?
Ik was even sprakeloos toen ik het besefte. LEVEN.
Als nevel dus LEVEN is dan kun je dat als kracht zien. Net als lopen in de mist/nevel zo vraagt ook je leven om niet louter op je verstand te vertrouwen, maar ook op je gevoel en je intuïtie. Soms geeft je gevoel aan om even te blijven staan waar je bent en wachten tot de mist optrekt. Soms is dat de betere keuze. Even pas op de plaats maken. Of je loopt verder en met elke stap zie je weer de volgende stap voor je en kom je – stap voor stap – vooruit.
Als alles tegenzit kun je het leven ook bekijken als een cadeau dat in nevel is ingepakt. Je weet niet wat je krijgt. Het houdt een verrassing in petto! Daar kun je je op verheugen en vertrouwen dat het goed is.
Hoe vaak heb je niet al iets ergs meegemaakt wat achteraf een cadeau bleek te zijn op je levenspad?
Nevel is soms juist goed. Even met de neus op de kleine feiten dichtbij gedrukt worden in plaats van je verstrikken in grote dingen ver weg. Hoe vaak hebben we niet van die doem- scenario’s die dan niet eens gebeuren? Alleen waar eerst mist was kan die ook weer optrekken, waarna je ineens weer helder kunt zien. Een nieuw idee komt plotseling op. Je ziet weer wat je volgende stap moet zijn. Een probleem is ineens opgelost of weegt veel minder zwaar. Je krijgt een inzicht, of ontdekt een nieuw hobby…
Zie nevel als vriend die nieuwe helderheid brengt en vertrouw erop dat je hart je de weg wijst. Om je al een beetje op weg te helpen heb ik hier onder een oefening voor je.
Een oefening om de kracht van nevel te ervaren
Met de onderstaande oefening kun je de kracht van nevel/mist ervaren, ook als die in de natuur even niet aanwezig is:
Je hebt nodig:
– pen en papier.
– een rustige plek.
– oefening voor begin eerst rustig lezen.
- Ga rustig zitten, adem een paar keer diep om te ontspannen.
- Geef jezelf de toestemming om creatief te zijn.
- Sluit je ogen.
- Schrijf vanuit deze ontspanning spontaan 7 begrippen op.
- Zonder nadenken.
- Niet oordelen.
- Gewoon schrijven.
- Open dan je ogen.
- Lees de 7 woorden een paar keer.
- Verwerk deze woorden tot een verhaal. De volgorde is niet belangrijk.
- Lees je verhaal. Misschien is het een antwoord op een vraag die je bezighoudt…
Deze oefening heeft mij geholpen om een situatie helder te krijgen. Dat gun ik jou ook.
Nu ben ik zeer benieuwd:
In hoeverre heb je je door de mist laten omhullen en wat heeft deze oefening je gebracht?
Zet je antwoord hieronder in het reactieveld. Ik hoor het graag 🙂